- ramentum
- rāmentum, i, n. (surtout au plur. ramenta, ōrum), n.
raclure, limure, broutilles, parcelles.
- arch. rāmenta, ae, f., Plaut. Bacch. 3, 4, 15; 3, 4, 23; Plaut. Rud. 4, 3, 77; Non. 223, 3.
- [*radmentum, rudimentum, rado].
- ramenta ferri, Lucr. : limaille de fer.
- ramenta (ligni), Plin. Col. : copeaux.
- ramenta fluminum, Plin. : sable, gravier.
- sulphuratum ramentum, Mart. 10, 3 : allumette.
- patri omne (aurum) cum ramento reddidi, Plaut. Bacch. 4, 4, 29 : j'ai tout rendu à mon père jusqu'à la dernière obole.
* * *rāmentum, i, n. (surtout au plur. ramenta, ōrum), n. raclure, limure, broutilles, parcelles. - arch. rāmenta, ae, f., Plaut. Bacch. 3, 4, 15; 3, 4, 23; Plaut. Rud. 4, 3, 77; Non. 223, 3. - [*radmentum, rudimentum, rado]. - ramenta ferri, Lucr. : limaille de fer. - ramenta (ligni), Plin. Col. : copeaux. - ramenta fluminum, Plin. : sable, gravier. - sulphuratum ramentum, Mart. 10, 3 : allumette. - patri omne (aurum) cum ramento reddidi, Plaut. Bacch. 4, 4, 29 : j'ai tout rendu à mon père jusqu'à la dernière obole.* * *Ramentum, ramenti. Plin. Toute maniere de raclure, ou ratissure, ou raboture.
Dictionarium latinogallicum. 1552.